Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
η γενια της παραμύθας
Η γενιά της παραμύθας«Ωραίοι ως Ελληνες!»«Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νεο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις, μεγάλωσες! "Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager / project manager / ΙΤ specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην πλατεία Βικτωρίας", σκέφτεσαι. Είσαι γύρω στα 30 (πάνω / κάτω μία πενταετία). Εχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακό, μιλάς μία με δύο ξένες γλώσσες. Όταν ήσουν 10 ετών ήθελες να γίνεις πιλότος / αστυνομικός / δάσκαλος. Στα 15 σου, γιατρός / δικηγόρος / αρχιτέκτονας και στα 20, brand manager / project manager / ΙΤ specialist. Σήμερα και κοιτώντας το γραφείο όπου δουλεύεις, συνειδητοποιείς ότι καλύτερα να είχες μείνει στο αρχικό plan. »Πηγαίνεις γυμναστήριο (όποτε μπορέσεις, μία φορά το εξάμηνο), κάνεις συχνά δίαιτες και διαβάζεις το ζώδιό σου χωρίς να ντρέπεσαι γι' αυτό. Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα, σου αρέσει το έντεχνο, νιώθεις καλλιεργημένος, διαβάζεις λιγότερο απ' όσο θα ήθελες, βλέπεις "Fame Story" και πηγαίνεις σινεμά. Στην ντουλάπα σου έχεις ακόμη μερικά ξεχασμένα τεύχη του "Κλικ" και στη βιβλιοθήκη σου υπάρχουν βιβλία του Μάρκες και του Ουμπέρτο Εκο. Έχεις πληθώρα cd, τα οποία σπανίως ακούς. Αγοράζεις τουλάχιστον δύο εφημερίδες κάθε Κυριακή (με κριτήριο το DVD) και αρχίζεις την ανάγνωσή τους από τα ένθετα: πρώτα τα διαφημιστικά, μετά τα τηλεοπτικά, τα lifestyle και τέλος -αν προλάβεις- ρίχνεις και μια ματιά στην εφημερίδα. »Ξυπνάς κάθε πρωί με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και πίνεις έναν καφέ. Ντύνεσαι. Βγάζεις από την πρίζα τον φορτιστή και βάζεις στην τσάντα σου το κινητό. Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και πηγαίνεις στη δουλειά (την οποία δυσκολεύθηκες να βρεις, αλλά τέτοια που είναι, εύχεσαι να μην την είχες βρει), πίνεις έναν καφέ, τσεκάρεις το e-mail σου, ανοίγεις το in.gr, διαβάζεις το Μετρόραμα και την Athens Voice, παίρνεις κάνα τηλέφωνο, κουτσομπολεύεις με τους συναδέλφους, χασμουριέσαι κι αρχίζεις να μελετάς νούμερα και να γράφεις αναφορές. Κατά τη διάρκεια της μέρας, πετάγεσαι να πληρώσεις το κινητό, τη ΔΕΗ, την Tellas, τη δόση για το αυτοκίνητο. Παίρνεις και μία τυρόπιτα. Όταν τη φας, αισθάνεσαι ενοχές για τις θερμίδες που απέκτησες, για τις κακές διατροφικές σου συνήθειες, για τα ευρώ που ξοδεύεις αλόγιστα σε σαχλαμάρες, για τα παιδάκια στο Τζιμπουτί που δεν έχουν να φάνε. »Σχολάς (γύρω στις 4, στις 5 ή ίσως και στις 7.30). Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και γυρίζεις πίσω πτώμα. Δεν έχεις καμία όρεξη να βγεις, αλλά για να μη σε πουν αντικοινωνικό κανονίζεις να βρεθείς με την παρέα σου στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα μπαράκι πολύ κατώτερο από το κουτούκι που βρίσκεται στη γωνία, ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου. Όταν φθάσεις στο μπαράκι κι αφού ταλαιπωρηθείς να βρεις θέση να παρκάρεις, στριμώχνεσαι σε ένα τραπεζάκι ασφυκτικά τοποθετημένο ανάμεσα σε άλλα και νιώθεις και χαρούμενος που βρήκες να κάτσεις. Εκνευρίζεσαι με την κάπνα, τη μουσική, το γέλιο της κυρίας στο διπλανό τραπέζι, την αγένεια της σερβιτόρας και βεβαίως τον αδικαιολόγητα υπέρογκο λογαριασμό, που σου δημιουργεί και πάλι τους γνωστούς συνειρμούς για τα πεταμένα ευρώ και τα παιδάκια στο Τζιμπουτί. »Είχες όνειρα. Ω ναι! Ήθελες να παντρευτείς, να κάνεις πολλά παιδάκια και να αγοράσεις ένα μεγάλο σπίτι με θέα τη θάλασσα. Τώρα καλόμαθες και ανατριχιάζεις στη σκέψη και μόνο. Κοιτάς και την τελευταία μισθοδοσία σου και συμβιβάζεσαι, στην καλύτερη, με πολιτικό γάμο, ένα παιδί και θέα στον ακάλυπτο. Κορνιζάρεις και κρεμάς στον τοίχο τα πτυχία που είχαν υποσχεθεί να σε κάνουν brand manager / project manager / ΙΤ specialist. Συμβιβάζεσαι με την κακογουστιά, την αγένεια, την αναξιοκρατία, τη μαζικότητα. Συμβιβάζεσαι με το έτερον ήμισυ, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος είσαι εγωιστής και θα ήθελες να είσαι πάντα από πάνω. Ας όψεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση που σου κληροδότησε το "Κλικ", το "Νίτρο", το "01", ο Ζαμπούνης, η Πετρουλάκη, η οικογένεια Φόρεστερ και όλος αυτός ο δήθεν υπέρλαμπρος κόσμος της χαλαρότητας, της ευδαιμονίας και της ευζωίας. Ξέρεις ότι δεν είσαι πανέξυπνος, πανέμορφος, επιτυχημένος, political correct. Συμβιβάζεσαι και με αυτό. Εντέλει, φθάνεις να συμβιβάζεσαι με τον συμβιβασμό». »Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νεο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις. μεγάλωσες! "Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager / project manager / ΙΤ specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην πλατεία Βικτωρίας", σκέφτεσαι. "Πότε θα πάω εκδρομές σε εξωτικούς προορισμούς; Πότε θα μείνω σε εκείνο το ξενοδοχείο που μοιάζει με καράβι, στο Ντουμπάι; Πότε θα αγοράσω τηλεόραση plasma για να την εγκαταστήσω στο playroom μου; Πότε θα μετακομίσω σε μεζονέτα στην εξοχή; Πότε θα βρω το χρόνο να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ταξινομήσω όλα τα άρθρα που έχω κρατήσει, να ακούσω όλα τα cd που έχω αντιγράψει και να δω όλα τα DVD που έχω συγκεντρώσει από τις εφημερίδες; Ποιος θα μου πει πότε να επαναστατήσω επιτέλους;"»Υπήρξαν γενιές που ανδρώθηκαν μέσα από ένδοξες επαναστάσεις. Όλοι έφαγαν τελικά τα μούτρα τους, αλλά τους έμεινε τουλάχιστον η ανάμνηση ότι αγωνίσθηκαν για κάτι. Λυπάμαι πολύ. Εσείς, αγαπητέ μου, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ιστορία σάς κλήρωσε κι εσάς μια κάποια επανάσταση. Την επανάσταση του lifestyle και της τεχνολογίας. Είστε ένας φρενήρης, ανικανοποίητος καταναλωτής». Το κείμενο, ο συντάκτης του οποίου δεν είναι γνωστός, κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες από e-mail σε e-mail
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Είναι αυτό που λέμε κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Δεν μας φτάνει που είμαστε οι πιο χαμηλόμισθοι σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι αρκετό ότι χρόνια τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις με τα πληρωμένα τους ΜΜΕ προσπαθούν να μας απαξιώσουν στην κοινωνία, δεν τους είναι αρκετό ότι έβγαλαν τα πτυχία μας άχρηστα και είμαστε ο μοναδικός κλάδος που δίνει γραπτές εξετάσεις, αλλά παρόλα αυτά κάθε χρόνο σκαρφίζονται και κάτι καινούργιο, για να κάνουν την ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη, για να δημιουργήσουν την γνωστή πολιτική πελατεία, για να μην είμαστε ανεξάρτητοι και να μη μπορούμε να σηκώσουμε τη φωνή μας, να μη μπορούμε να ονειρευτούμε, να προγραμματίσουμε, να ζήσουμε κάνοντας αυτό το οποίο με πολύ κόπο και προσπάθεια σπουδάσαμε.
Η τακτική του ΥΠΕΠΘ είναι χρόνια τώρα γνωστή και βασίζεται στο αλάνθαστο "διαίρει και βασίλευε". Εν αρχή ήταν λοιπόν η κατάργηση της επετηρίδας και η δημιουργία του ΑΣΕΠ με τη λογική να δωθούν ευκαιρίες στους νέους και να αναγκαστούν οι εκπαιδευτικοί να επιμορφωθούν. Είπαν τότε ότι μόλις γίνει ο 30ς ΑΣΕΠ, όλοι όσοι θέλουν να δουλεύουν στην εκπαίδευση θα πρέπει να περνάνε απο τη διαδικασία των εξετάσεων. Αμ δε! Το γλυκό δεν έδενε άρχισε λοιπόν η διάσπαση και στη θέση της επετηρίδας που κατήργησαν δημιούργησαν 5 επετηρίδες που τις ονόμασαν πίνακες. 3ομηνο, ολυμπιακή παιδεία(σκάνδαλο), επιτυχόντες του ΑΣΕΠ, διοριστέοι του ΑΣΕΠ, προυπηρεσία λιγότεροι απο 30 μήνες. Η μπάλλα χάθηκε και ο καθένας μας έψαχνε να βρει πως να τρυπώσει σε μια θεσούλα, μέσα απο αυτόν τον κυκεώνα που είχε δημιουργηθεί. Χαμός και ενώ είμασταν συνάδελφοι, ξαφνικά είχαμε διαφορετικά συμφέροντα ο ένας με τον άλλο (η τακτική απέδωσε).
Στη συνέχεια αφού βόλεψαν όσους επιθυμούσαν και όσους στάθηκαν τυχεροί, μετέτρεψαν τους 5 πίνακες σε 1 τον ενιαίο και τώρα το παιχνίδι αρχίζει να παίζεται εκεί.
Τι έκαναν λοιπόν, μία έδιναν προτεραιότητα για διορισμό σε αυτούς που είχαν προυπηρεσία και μια στους διοριστέους του ΑΣΕΠ, ανάλογα με το που ήταν τα συμφέροντα τους και η πολιτική τους πελατεία.Ετσι λοιπόν πέρναγε ο καιρός με δολοπλοκίες, λοβιτούρες και κάθε είδους λαμογιά και τελικά όσα παιδιά είχαν 30μηνο και όσοι ήταν διοριστέοι στον ΑΣΕΠ κατάφερανκάποια στιγμή να διοριστούν .
Επρεπε να γίνει καινούργια ρύθμιση και οι σοφοί του ΥΠΕΠΘ την ανακοίνωσαν με καμάρι γύρω στον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά. Η ρύθμιση ήταν η εξής: ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ με προτεραιότητα όσοι έχουν 40 και πάνω μήνες προυπηρεσία, και ακολουθούν όσοι έχουν 24 μήνες προυπηρεσία και έχουν περάσει τη βάση του ΑΣΕΠ. Θυμάμαι σαν χτες την αγωνία του φίλου μου του Γιάννη να ψάχνει τον πίνακα με το 40μηνο και να υπολογίζει αν θα διοριστεί φέτος μετά απο 18 χρόνια, και φαντάζομαι ότι την ίδια στιγμή εκατοντάδες πικραμένοι συνάδελφοι έκαναν το ίδιο, υπολογισμούς κ όνειρα.
ΤΟ ΥΠΕΠΘ όμως ξαναχτύπησε. Καταργώντας κάθε δέσμευση και δικαιοσύνη ανακοινώνει τους διορισμούς και δίορίζει πρώτα αυτούς που είχαν 24μηνο, αφήνοντας μια φουρνιά που έχει ξεπεράσει τα 40 ξανά στην αναμονή και το περίμενε. Ποια είναι η λογική τους, ποιά τα κριτήρια αυτής της απόφασης, γιατί δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους, γιατί δημιουργούν μια ζωή παιδιά και αποπαίδια, γιατί-γιατί-γιατί!
¨Ολοι μπορούν να καταλάβουν, αλλά δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί μας κρατάνε όμηρους, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα αντιδράσει κανείς, γνωρίζουν ότι θα σκύψουμε ακόμα μια φορά το κεφάλι επειδή δεν έχουμε "μπάρμπα στη Κορώνη".
¨Ομως φτάνει πια! Με το φετινό το ποτήρι ξεχείλισε, δεν ζητάμε προνόμια-δικαιοσύνη θέλουμε, η απόφαση που πάρθηκε αποτελεί ντροπή κ όνειδος για το υπουργείο και δεν έχει καμία λογική, πέρα απο τη λογική του ρουσφετιού και του βολέματος μερικών.
Αλήθεια ένα κράτος που συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας του, τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα διαπαιδαγωγήσουν και θα διαμορφώσουν τον ανθό της χώρας, τι μέλλον μπορεί να έχει και τι πολίτες θα παρουσιάσει.
Φτάνει πια! Δείξτε τον σεβασμό που αρμόζει στους εκπαιδευτικούς και ειδικά σε αυτά τα παιδιά(40μηνο), που τόσα χρόνια έχουν φάει την αδικία και τη πίκρα με το κουτάλι, διορθώστε το έγλημα που έχετε κάνει, και αποκαταστήστε το δίκαιο. ¨Οταν το ίδιο κράτος δεν έχει αρχές και ηθική δεν είναι δυνατόν να περιμένει οι πολίτες του να είναι καλύτεροι.
"Πολλοί απο εσάς έχουν πολλά, εμείς δεν έχουμε αρκετά. Κι όμως αξίζουμε όσο κι έσεις και μερικοί απο εμάς αξίζουν όσο όλοι εσείς μαζί".
¨Εγραψα αυτό το κείμενο γιατί ένιωσα την υποχρέωση να πω δυό λόγια συμπαράστασης στον αδελφικό μου φίλο Γιάνννη, αλλά και σε όλους τους συναδέλφους που βίωσαν τη φετινή αδικία.
Ήμουν απο τους τυχερούς που διορίστηκαν, αλλά πάντα θα ενδιαφέρομαι και θα βοηθώ όσο μπορώ τους συναδέλφους που αδικούνται και ταλαιπωρούνται σε μόνιμη βάση απο το ΥΠΕΠΘ.
Υ.Γ.το κείμενο δεν αποτελεί αιχμή για τη σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, αλλά για όλες τις ηγεσίες των τελευταίων 20 χρόνων, γιατί όλες ακολούθησαν την ίδια πολιτική πέρα απο χρώματα και κόμματα.
Η τακτική του ΥΠΕΠΘ είναι χρόνια τώρα γνωστή και βασίζεται στο αλάνθαστο "διαίρει και βασίλευε". Εν αρχή ήταν λοιπόν η κατάργηση της επετηρίδας και η δημιουργία του ΑΣΕΠ με τη λογική να δωθούν ευκαιρίες στους νέους και να αναγκαστούν οι εκπαιδευτικοί να επιμορφωθούν. Είπαν τότε ότι μόλις γίνει ο 30ς ΑΣΕΠ, όλοι όσοι θέλουν να δουλεύουν στην εκπαίδευση θα πρέπει να περνάνε απο τη διαδικασία των εξετάσεων. Αμ δε! Το γλυκό δεν έδενε άρχισε λοιπόν η διάσπαση και στη θέση της επετηρίδας που κατήργησαν δημιούργησαν 5 επετηρίδες που τις ονόμασαν πίνακες. 3ομηνο, ολυμπιακή παιδεία(σκάνδαλο), επιτυχόντες του ΑΣΕΠ, διοριστέοι του ΑΣΕΠ, προυπηρεσία λιγότεροι απο 30 μήνες. Η μπάλλα χάθηκε και ο καθένας μας έψαχνε να βρει πως να τρυπώσει σε μια θεσούλα, μέσα απο αυτόν τον κυκεώνα που είχε δημιουργηθεί. Χαμός και ενώ είμασταν συνάδελφοι, ξαφνικά είχαμε διαφορετικά συμφέροντα ο ένας με τον άλλο (η τακτική απέδωσε).
Στη συνέχεια αφού βόλεψαν όσους επιθυμούσαν και όσους στάθηκαν τυχεροί, μετέτρεψαν τους 5 πίνακες σε 1 τον ενιαίο και τώρα το παιχνίδι αρχίζει να παίζεται εκεί.
Τι έκαναν λοιπόν, μία έδιναν προτεραιότητα για διορισμό σε αυτούς που είχαν προυπηρεσία και μια στους διοριστέους του ΑΣΕΠ, ανάλογα με το που ήταν τα συμφέροντα τους και η πολιτική τους πελατεία.Ετσι λοιπόν πέρναγε ο καιρός με δολοπλοκίες, λοβιτούρες και κάθε είδους λαμογιά και τελικά όσα παιδιά είχαν 30μηνο και όσοι ήταν διοριστέοι στον ΑΣΕΠ κατάφερανκάποια στιγμή να διοριστούν .
Επρεπε να γίνει καινούργια ρύθμιση και οι σοφοί του ΥΠΕΠΘ την ανακοίνωσαν με καμάρι γύρω στον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά. Η ρύθμιση ήταν η εξής: ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ με προτεραιότητα όσοι έχουν 40 και πάνω μήνες προυπηρεσία, και ακολουθούν όσοι έχουν 24 μήνες προυπηρεσία και έχουν περάσει τη βάση του ΑΣΕΠ. Θυμάμαι σαν χτες την αγωνία του φίλου μου του Γιάννη να ψάχνει τον πίνακα με το 40μηνο και να υπολογίζει αν θα διοριστεί φέτος μετά απο 18 χρόνια, και φαντάζομαι ότι την ίδια στιγμή εκατοντάδες πικραμένοι συνάδελφοι έκαναν το ίδιο, υπολογισμούς κ όνειρα.
ΤΟ ΥΠΕΠΘ όμως ξαναχτύπησε. Καταργώντας κάθε δέσμευση και δικαιοσύνη ανακοινώνει τους διορισμούς και δίορίζει πρώτα αυτούς που είχαν 24μηνο, αφήνοντας μια φουρνιά που έχει ξεπεράσει τα 40 ξανά στην αναμονή και το περίμενε. Ποια είναι η λογική τους, ποιά τα κριτήρια αυτής της απόφασης, γιατί δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους, γιατί δημιουργούν μια ζωή παιδιά και αποπαίδια, γιατί-γιατί-γιατί!
¨Ολοι μπορούν να καταλάβουν, αλλά δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί μας κρατάνε όμηρους, γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα αντιδράσει κανείς, γνωρίζουν ότι θα σκύψουμε ακόμα μια φορά το κεφάλι επειδή δεν έχουμε "μπάρμπα στη Κορώνη".
¨Ομως φτάνει πια! Με το φετινό το ποτήρι ξεχείλισε, δεν ζητάμε προνόμια-δικαιοσύνη θέλουμε, η απόφαση που πάρθηκε αποτελεί ντροπή κ όνειδος για το υπουργείο και δεν έχει καμία λογική, πέρα απο τη λογική του ρουσφετιού και του βολέματος μερικών.
Αλήθεια ένα κράτος που συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας του, τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι θα διαπαιδαγωγήσουν και θα διαμορφώσουν τον ανθό της χώρας, τι μέλλον μπορεί να έχει και τι πολίτες θα παρουσιάσει.
Φτάνει πια! Δείξτε τον σεβασμό που αρμόζει στους εκπαιδευτικούς και ειδικά σε αυτά τα παιδιά(40μηνο), που τόσα χρόνια έχουν φάει την αδικία και τη πίκρα με το κουτάλι, διορθώστε το έγλημα που έχετε κάνει, και αποκαταστήστε το δίκαιο. ¨Οταν το ίδιο κράτος δεν έχει αρχές και ηθική δεν είναι δυνατόν να περιμένει οι πολίτες του να είναι καλύτεροι.
"Πολλοί απο εσάς έχουν πολλά, εμείς δεν έχουμε αρκετά. Κι όμως αξίζουμε όσο κι έσεις και μερικοί απο εμάς αξίζουν όσο όλοι εσείς μαζί".
¨Εγραψα αυτό το κείμενο γιατί ένιωσα την υποχρέωση να πω δυό λόγια συμπαράστασης στον αδελφικό μου φίλο Γιάνννη, αλλά και σε όλους τους συναδέλφους που βίωσαν τη φετινή αδικία.
Ήμουν απο τους τυχερούς που διορίστηκαν, αλλά πάντα θα ενδιαφέρομαι και θα βοηθώ όσο μπορώ τους συναδέλφους που αδικούνται και ταλαιπωρούνται σε μόνιμη βάση απο το ΥΠΕΠΘ.
Υ.Γ.το κείμενο δεν αποτελεί αιχμή για τη σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, αλλά για όλες τις ηγεσίες των τελευταίων 20 χρόνων, γιατί όλες ακολούθησαν την ίδια πολιτική πέρα απο χρώματα και κόμματα.
Κυριακή 29 Ιουνίου 2008
Ο ΣΙΟΥΤΗΣ ΣΤΗ ΝΑΞΟ
Σύμφωνα με έγκυρες και απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες από τον δαιμόνιο ρεπόρτερ του ΚΟΚΚΙΝΟ FM Κωνσταντίνο Πιαντέ ο Super Star της ομάδας μπάσκετ της Δάφνης Σιούτης Θεόδωρος, θα καταλύσει σε πολυτελές ξενοδοχείο της Νάξου την περίοδο 11 με 15 Ιουλίου.
ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ
Τρίτη 24 Ιουνίου 2008
ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ Κ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ- ΣΥΓΚΡΙΣΗ
Αριστείδης ο Δίκαιος (540-468 π.Χ.) Υπήρξε επιφανής πολιτικός και στρατηγός των Αθηναίων. Στη μάχη του Μαραθώνα ήταν ένας απ` τους 100 Έλληνες στρατηγούς και στη συνέχεια ανακηρύχθηκε Άρχοντας των Αθηνών.Εκτός από τη μεγάλη σωφροσύνη και φιλοπατρία του, τον διέκρινε μια αυστηρότατη προσήλωση στο πνεύμα της δικαιοσύνης γι` αυτό και η ιστορία, δίπλα στο όνομά του, του κόλλησε τον χαρακτηρισμό "Ο δίκαιος". Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε πάμπτωχος το 468 π.Χ., σε ηλικία 72 ετών.Επειδή είχε αντιταχθεί στο ναυτικό πρόγραμμα του Θεμιστοκλή, οι τότε κρατούντες τον εξόρισαν. Σε λίγο, όμως, ξαναγύρισε και πήρε μέρος ενεργό και ένδοξο στη ναυμαχία κατά των Περσών στη Σαλαμίνα. (Μεταξύ των άλλων κατέλαβε τότε και το νησί Ψυτάλεια). Το 473 π.Χ. στρατήγησε των Αθηναίων στη σπουδαία μάχη τους στις Παλαιές. Η παράδοση μας διέδωσε και το εξής περιστατικό, που δείχνει την ποιότητα του εκλεκτού αυτού τέκνου της Αθήνας: Όταν τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση των Αρχόντων για να εξοριστεί ο Αριστείδης, ένας αγράμματος πολίτης, που δεν τον γνώριζε ούτε στην όψη του, συναντώντας τον Αριστείδη καθοδόν, του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο το όνομα "Αριστείδης". Οπότε, χωρίς καν να του φανερωθεί εκείνος, τον ρώτησε τι κακό είχε κάνει ο Αριστείδης και ζητούσε να τον εξορίσουν. Τότε ο πολίτης του απάντησε πως τίποτε μεν δεν είχε κάνει το κακό, αλλά κουράσθηκε να ακούει συνέχεια να τον λένε όλοι `δίκαιο δίκαιο`. Και ο Αριστείδης, μετά από αυτό, χωρίς καθόλου να διστάσει, έγραψε επάνω στο όστρακο το όνομά του
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)